Spotkanie opłatowe w KSM-ie

W sobotę tj. 20 grudnia 2014 r. odbyła się Wigilia Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Razem z nami obecny był ksiądz asystent Leszek. Nie zabrakło zaprzyjaźnionych z nami osób: Beatki (z dzieciątkiem) i Sebastiana oraz Marty. Ksiądz przeczytał nam słowa Ewangelii św. Łukasza o narodzeniu Pańskim i skierował do nas słowo. Powiedział, że musimy zacząć od siebie, żeby móc dawać innym. Piękny momentem było składanie sobie życzeń łamiąc się opłatkiem, który dla nas chrześcijan jest szczególnym przywilejem dzielenia się Panem z innymi. Przy spożywaniu potraw nie zabrakło wspólnego kolędowania przy wykonywanej przez Anię grze na skrzypcach.
Ten szczególny czas był przepełniony radością i poczuciem rodzinnej atmosfery.
Niech wszystkie działania w naszym życiu będą przepełnione Miłością i Pokojem, który przynosi nam Narodzone Dziecię.

Małgorzata Werner

 

 

Solo dios basta!

ADWENT, adventus, w starożytnym Rzymie i Bizancjum oznaczał przybycie i odwiedziny jakiejś ważnej osobistości. Chrześcijanie widzieli w owym adventus przybycie Króla Królów czyli Chrystusa: Jego Wcielenie, Narodzenie i powtórne przyjście na końcu czasów. Liturgiczny okres Adwentu wprowadza nas w potrójne  oczekiwanie na: 1. święta Boże Narodzenie, czyli wspomnienie historycznego przyjścia Chrystusa; 2. osobiste spotkanie z Chrystusem – w Słowie Bożym Eucharystii i w sakramentach;  3. powtórne przyjście Chrystusa na końcu czasów.
Pierwszy adwent już się dokonał: Chrystus Pan, wyczekiwany przez lud Starego Przymierza Mesjasz, narodził się, ponad 2000 lat temu w Betlejem. W tajemnicę oczekiwania na Mesjasza, wprowadza nas liturgia drugiej części Adwentu, będącej bezpośrednim przygotowaniem do świętowania Bożego Narodzenia. W liturgicznym Adwencie oczekujemy przyjścia Chrystusa, a On już wśród nas jest obecny. Do tej Obecności łatwo się przyzwyczaić, dlatego potrzebny nam drugi adwent.
Drugi adwent to tajemnica nieustannie i na nowo ofiarowywanej nam łaski, przyjmowania i spotykania Chrystusa w naszym osobistym życiu. Mówimy tu o tym przychodzeniu Boga do człowieka jako o adwencie łagodnym, cierpliwym i cichym: "Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną" (Ap 3, 20). W tym wymiarze Adwent jest skupionym i radosnym oczekiwaniem, by nie przeoczyć Bożej obecności w naszej codzienności, w naszym życiu.
Trzeci wymiar Adwentu, czyli powtórnego przyjścia Chrystusa, akcentuje liturgia pierwszej  części Adwentu. W perspektywie Dnia Powtórnego Przyjścia Pana nabiera powagi wezwanie do nawrócenia i ewangelicznego czuwania. "Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni
i wszyscy czyniący nieprawość będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak, że nie pozostawi ani korzenia, ani gałązki. A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach" (Ml 3, 19-20)."Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy czyniący nieprawość będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak że nie pozostawi po nich ani korzenia, ani gałązki.
A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach" (Ml 3, 19-20).
RORATY, adwentowe Msze św. odprawiane wcześnie rano, podkreślają wyjątkowość tego okresu. Nazwa "roraty" pochodzi od pieśni adwentowej "Rorate caeli desuper" - "Niebiosa rosę spuśćcie nam z góry". Msza roratnia, to msza wotywna o Najświętszej Maryi Pannie w okresie Adwentu. Jest ona jakby pozostałością dawnego zwyczaju obchodzenia święta Zwiastowania Pańskiego w okresie Adwentu - 18 grudnia. Już w najstarszych księgach liturgicznych zalecano odprawianie tej mszy o Najświętszej Maryi Pannie czy to w tygodniu poprzedzającym Boże Narodzenie, czy nawet przez cały Adwent. Tak wyjątkowa obecność Matki Bożej w Adwencie ma głęboki sens. Maryja jest mistrzynią adwentowego oczekiwania. Jako córka Izraela, jako Matka Pana Jezusa i jako Matka Kościoła. Z Izraelem czekała na Mesjasza, a kiedy Anioł zwiastował jej, że pocznie i porodzi Syna, oczekiwała na Życie, które cudownie
w niej wzrastało. Razem z Kościołem czeka na powtórne przyjście chwalebnego, uwielbionego Chrystusa, a królując w niebie wraz z Nim, wspiera wspólnotę Kościoła w jego oczekiwaniu na ten ostateczny dzień - Dzień Pański.
Czas na wyjaśnienie tytułu dzisiejszego artykułu.
„Solo Dios basta!” – „Bóg sam wystarczy!” to zawołanie św. Teresy z Avila. Ona to będzie główną postacią tegorocznych rorat. Wybór tej wielkiej reformatorki życia zakonnego, założycielki Karmelitów Bosych i Doktora Kościoła wiąże się z 500 rocznicą urodzin św. Teresy. Drugim powodem jest ogłoszony przez papieża Franciszka rok „Życia Konsekrowanego”, który rozpoczyna się w I niedzielę Adwentu. Będziemy na porannych roratach poznawali życie i duchowość św. Teresy, jej wielką miłość do Chrystusa. Ta najważniejsza, święta karmelitanka z Avila, pierwsza kobieta doktor Kościoła, ma wciąż wiele do powiedzenia współczesnemu światu, Kościołowi i człowiekowi.

ks. Leszek Grzela

Zjazd diecezjalny w Pelplinie

W dniach 21-23 listopada w Pelplinie odbył się XXIII Zjazd Diecezjalny Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Przez trzy dni reprezentanci oddziałów i kół debatowali nad przyszłością Stowarzyszenia.

Tegoroczny Zjazd był dla nas szczególny pod wieloma względami. Przede wszystkim z powodu zakończenia działalności przez Zarząd Diecezjalny XI kadencji, a tym samym konieczności wybrania władz Stowarzyszenia na kolejne dwa lata. Podczas odbywającego się w sobotni poranek głosowania delegaci wytypowali trzy osoby, spośród których ks. Biskup Diecezjalny mianuje nowego prezesa. Kandydatami na to stanowisko są: Piotr Kopa Ostrowski, Sebastian Jaworski oraz Paulina Kowalewska.

Przez cały czas trwania Zjazdu towarzyszyła nam także nasza patronka - bł. Karolina Kózkówna, której 100-lecie męczeńskiej śmierci obchodziliśmy w tym roku. Uczestnicy pielgrzymki do Zabawy, miejsca w którym znajduje się sanktuarium poświęcone Karolinie, podzielili się z nami swoja refleksją związaną z tym wydarzeniem. Mieliśmy też okazję obejrzeć film o bł. Karolinie: „Zaufała” stworzony przez KSM przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Starogardzie Gdańskim, a także podziwiać umiejętności wokalne i aktorskie młodzieży z KSM-u w Subkowach, która wychwalała naszą patronkę swym śpiewem. Podczas uroczystej gali w Bibliotece Diecezjalnej nastąpiło także rozstrzygnięcie konkursu literackiego i plastycznego o bł. Karolinie. O oprawę muzyczną tego wydarzenia zadbał zespół Siewcy Miłosierdzia z Gniezna.

Powodem do radości było dla nas również wstąpienie do Stowarzyszenia wyjątkowej na tle lat minionych liczby młodych osób. Poprzez przyrzeczenie w bazylice katedralnej w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, będącą świętem patronalnym KSM-u, dołączyło do nas aż pięćdziesiąt osób.

Podczas Zjazdu mieliśmy również okazję wysłuchać wolontariuszy Światowych Dni Młodzieży, na które czekamy z niecierpliwością, już teraz zachęcając wszystkich do włączenia się w organizację tego wielkiego święta młodzieży w naszej diecezji.

  

źródło: http://www.pelplin.ksm.org.pl/joomla/index.php/aktualnosci/wydarzenia/344-sprawozdanie-z-xxiii-zjazdu-diecezjalnego-katolickiego-stowarzyszenia-mlodziezy-diecezji-pelplinskiej

 

 

 

"Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem: (...)" Kol 3, 16

W dniach 14-16 listopada w Domu Sióstr Miłosierdzia w Chełmnie odbyły się rekolekcje dla dziewcząt. Głównym hasłem skupienia był cytat z listu do Kolosan: ”Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach.” (Kol 3, 16)

Spotkanie rozpoczęliśmy od wspólnej Eucharystii w Kościele Farnym, która była jednocześnie przygotowaniem do ŚDM w 2016r. Podczas niej mogliśmy odnowić nasze przyrzeczenia chrzcielne i podejść do chrzcielnicy aby zanurzyć dłoń w wodzie święconej i uczynić znak krzyża.

Sobotni dzień rozpoczęliśmy od wspólnej modlitwy. Po śniadaniu odbyło się spotkanie z ks. Stanisławem, którego tematem były psalmy. Dowiedzieliśmy się jakie wyróżniamy rodzaje psalmów oraz jak można ich używać w codziennej modlitwie. Tego dnia uczestniczyliśmy również we Mszy Świętej oraz oglądaliśmy dwa filmy: jeden o ludobójstwie w Rwandzie, natomiast drugi o objawieniach w tym regionie. Po południu udaliśmy się na krótki spacer po Chełmnie. Po krótkiej przerwie odbyło się spotkanie z siostrą Katarzyną którego tematem były medytacje psalmów według Karola de Foucauld. Na zakończenie dnia udaliśmy się na wieczorną adorację podczas, której mogliśmy podzielić się wybranymi przez siebie psalmami, które tego dnia szczególnie nas poruszyły

W ostatnim dniu rekolekcji uczestniczyliśmy we Mszy Świętej, po której niestety musieliśmy wracać do domów. Bardzo trudno było nam się żegnać. Ten weekend spędziliśmy w bardzo przyjaznej atmosferze z cudownymi ludźmi, którym bardzo dziękujemy za te wspólne chwile.

Kasia Selimowa

Dzień wszystkich Świętych

W sobotę 1 listopada wybraliśmy się całą wspólnotą na cmentarz. Po dotarciu na miejsce zmówiliśmy koronkę przy krzyżu, a potem poszliśmy zapalić znicze na grobach zaniedbanych i opuszczonych.  Nie zapomnieliśmy o modlitwie za tych zmarłych, o których już nikt nie pamięta.  Był to dla nas czas refleksji nad życiem i śmiercią.

Ania Koczorowska

Październikowe skupienie w Chełmnie...

W ostatni weekend października w Domu Sióstr Miłosierdzia w Chełmnie odbyły się rekolekcje dla dziewcząt. Temat skupienia zaczerpnięty był z Ewangelii wg św. Łukasza„ A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia  w swym sercu ”.

Piątkowy wieczór rozpoczęliśmy wspólną Eucharystią i różańcem w pobliskim kościele farnym.  Po powrocie mieliśmy czas wolny, który poświęciliśmy Panu Bogu jak i bliźniemu.

Sobotni dzień rozpoczęliśmy już o 6.30 Mszą połączoną z jutrznią w kaplicy Sióstr. W kolejnym punkcie rekolekcyjnego planu uczestniczyliśmy w konferencji o różańcu. W trakcie jej trwania rozważaliśmy tajemnice radosne Różańca Świętego, opierając się na fragmentach z Pisma Świętego. Następnie zachęceni przez Siostrę Katarzynę mieliśmy napisać własne tajemnice różańcowe, opierając się na doświadczeniach własnego życia. Nie było to proste zadanie dlatego każdy napisał ile sam umiał. Resztę zadania możemy wykonywać nadal. Tego samego dnia wybraliśmy się również do kościoła prowadzonego przez Księży Palotynów na koronkę do Bożego Miłosierdzia. Wieczorem uczestniczyliśmy w nabożeństwie ku czci Najświętszej Maryi Panny od Cudownego Medalika oraz nieszporach. Po czasie dla ducha przyszedł czas dla ciała. Urządziliśmy sobie pogodny wieczorek podczas, którego oglądaliśmy krótkie, ale ciekawe filmiki, bajkę o trzech drzewach i śpiewaliśmy karaoke – co sprawiło nam najwięcej powodu do radości. Nasze brzuchy bolały nas od śmiechu, przyszedł upragniony czas adoracji – czas wyciszenia i pobycia z Panem sam na sam.

Niedziela nastąpiła bardzo szybko. Żal było nam się żegnać jednakże pocieszała nas myśl, że zobaczymy się znów za trzy tygodnie na następnych rekolekcjach.

Paulina Szwajkiewcz
Kamila Kołodziej

Sprzątanie cmentarza

Jak co roku nasza wspólnota zgromadziła się na cmentarzu parafialnym (dawniejszym Szpitala Psychiatrycznego), aby wspólnie zadbać o porządek na tym terenie. W dniach 18 i 25 października sprzątaliśmy cmentarz głównie z liści. Pomagały nam z dużą chęcią dziewczynki ze scholki pod opieką Marty.
Wspólnie spędzony czas i zapał do pracy przyniósł nam satysfakcję i nie możemy się doczekać następnego razu.

Małgorzata Werner

"Adamie, gdzie jesteś... "

W październiku w Domu Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo w Gnieźnie odbyły się rekolekcje dla młodzieży pt. „Adamie, gdzie jesteś…”. W trzydniowym spotkaniu prowadzonym przez ks. Dariusza Larusa uczestniczyło około 80 osób, w tym także i my.
Rekolekcje rozpoczęły się w piątkowy wieczór Eucharystią, po której odbyła się adoracja Najświętszego Sakramentu. Na zakończenie dnia ks. Dariusz opowiedział nam bajkę o „ciepłym i puchatym”. Następnego dnia zgromadziliśmy się na Jutrzni z Echem Słowa. Później odbyła się pierwsza prelekcja ks. Larusa podczas której pochylił się nad dwoma biblijnymi opisami stworzenia człowieka. Dalej odbyły się warsztaty podczas których pracowaliśmy w pięcioosobowych zespołach. Na początku zadanie wydawało się bardzo proste, lecz wraz z wyjawieniem reguł zabawy okazała się ona dużą niespodzianką. Otóż zadaniem poszczególnych grup było ułożenie pięciu kwadratów o identycznym rozmiarze, lecz bez jakiegokolwiek porozumiewania się. Każdy z nas otrzymał kopertę z niepasującymi do siebie elementami. I tu zaczynał się kłopot, bo jak ułożyć coś nie mając nic… Ale to był właśnie cel zadania – nauczyć nas dzielić się z innymi pomimo, że sami nie posiadaliśmy wiele. Po warsztatach odbyła się druga konferencja nawiązująca ściśle do warsztatów.
Po południu odwiedziliśmy Muzeum Państwa Polskiego. Po powrocie do Domu Sióstr uczestniczyliśmy w Mszy Świętej. Po kolacji odbyła się ostatnia trzecia konferencja o ołówku – człowieku którego życie może czasem trochę stępić. Tak, jak ołówek wymaga on wtedy naostrzenia – modlitwy, zatrzymania się, wzrostu duchowego.
Wieczorna adoracja połączona z różańcem i spowiedź pomogła nam zanurzyć się w obecności Pana. Rozważyć usłyszane słowa ks. Dariusza i wyciągnąć wnioski.
Trzeci, a zarazem ostatni dzień rekolekcji rozpoczęliśmy jutrznią. Był to dzień ubogacania się osobistymi świadectwami uczestników rekolekcji, ale i też czas pożegnań. Po wspólnej Eucharystii nie pozostało nam nic jak wracać do domu i z utęsknieniem odliczać dni do kolejnych rekolekcji. 360… 359…358…

Kamila Kołodziej